Greco moderno - Italiano



Donazione
Vai al dizionario italiano-greco

διαχυτικός  
aggettivo

(persona) cordiale; effusivo; espansivo; gioviale όταν πίνει λιγάκι, γίνεται πιο διαχυτικός → quando beve un po', diventa più espansivo

permalink
continua sotto
<<  διάχυση διαχυτικότητα  >>

Sfoglia il dizionario

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Ζ Φ Χ Ψ Ω

διαχρονικότητα [η]
διαχυμένος [agg.]
διαχύνομαι [v. pass.]
διαχύνω [v. trans.]
διάχυση [-ης, η]
διαχυτικός [-ή, -ό]
διαχυτικότητα [η]
διάχυτος [-η, -ο]
διαχυτός [agg.]
διαχωρίζομαι [v. pass.]
διαχωρίζω [v. trans.]
διαχωρίζων [agg.]
διαχώριση [η]
διαχωρίσιμος [agg.]
διαχώρισμα [το]
διαχωρισμένος [-η, -ο]
διαχωρισμός [ο]
διαχωριστέος [agg.]
διαχωριστής [ο]
διαχωριστικό [το]
Sfoglia il dizionario a partire da:
---CACHE---