Greco moderno - Italiano



Donazione
Vai al dizionario italiano-greco

κουρέλι  
sostantivo neutro

1 straccio [m], cencio [m], brandello [m] di stoffa
2 (fig) (di persona) straccio [m] με έκανε κουρέλι → mi ha trattato come una pezza da piedi | είναι κουρέλι μετά το διαζύγιo → dopo il divorzio si sente uno straccio | να νεύρα μου έχουν γίνει κουρέλι → ho i nervi a pezzi

permalink
continua sotto
<<  κουρελής κουρέλια  >>

Sfoglia il dizionario

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Ζ Φ Χ Ψ Ω

κουρδιστός [-ή, -ό]
Κούρδος [ο]
κουρέας [-α, ο]
κουρείο [-ου, το]
κουρελής [ο]
κουρέλι [-ιου, το]
κουρέλια [η]
κουρελιάζω [v. trans.]
κουρελιάρης [-α, -ικο]
κουρελιάρικος [-η, -ο]
κουρέλιασμα [το]
κουρελιασμένος [agg.]
κουρελλένος [agg.]
κουρέλλιν [το]
κουρελού [ο]
κουρελού [η]
κουρελόχαρτο [το]
κούρεμα [-ατος, το...
κουρεμένος [agg.]
κουρεός [ο]
Sfoglia il dizionario a partire da:
---CACHE---