Greco moderno - Italiano



Donazione
Vai al dizionario italiano-greco

διάπραξη  
sostantivo femminile

il commettere un'azione illecita; perpetrazione [f] διάπραξη φόνου → la perpetrazione di un omicidio
διάπραξις
sostantivo femminile

variante letteraria di διάπραξη ^-ης, η^

permalink
continua sotto
<<  διαπραγμένος διαπράττω  >>

Sfoglia il dizionario

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Ζ Φ Χ Ψ Ω

διαπραγμάτευση [-ης, η]
διαπραγματεύσιμος [-η, -ο]
διαπραγματευτής [agg.]
διαπραγματεύτρια [η]
διαπραγμένος [agg.]
διάπραξη [η]
διάπραξις [η]
διαπράττω [v. trans.]
διαπρεπέστατος [agg.]
διαπρεπέστερος [agg.]
διαπρεπής [-ής, -ές]
διαπρέπω [v. intr.]
διαπρεπώς [avv.]
διαπροσωπικός [-ή, -ό]
διαπρύσιος [-α, -ο]
διαπύηση [η]
διαπυούμαι [v. pass.]
διάπυρος [-η, -ο]
διαρθρωμένος [-η, -ο]
διαρθρώνω [v. trans.]
Sfoglia il dizionario a partire da:
---CACHE---