Greco moderno - Italiano



Donazione
Vai al dizionario italiano-greco

αντάρτης  
sostantivo maschile

1 partigiano [m]; guerrigliero [m]
2 (ανυπάκουος) ribelle [m]; disubbidiente [m]; indisciplinato [m]
αντάρτισσα
sostantivo femminile

1 femminile di αντάρτης ^-η, ο^
2 partigiana [f]; guerrigliera [f]
3 ανυπάκουος ribelle [f]; disubbidiente [f]; indisciplinata [f]

permalink
continua sotto
<<  ανταρσία αντάρτικος  >>

Sfoglia il dizionario

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Ζ Φ Χ Ψ Ω

αντάριασμα [-ατος, το...
ανταριασμένος [-η, -ο]
Ανταρκτική [-ής, η]
ανταρκτικός [-ή, -ό]
ανταρσία [-ας, η]
αντάρτης [-η, ο]
αντάρτικος [-η, -ο]
αντάρτισσα [-ας, η]
ανταρτοπόλεμος [-ου, ο]
αντασφάλεια [-ας, η]
αντασφαλίζω {V}
αντασφάλιση [-ης, η]
αντασφαλισμένος [agg.]
αντασφαλιστής [-ή, ο]
αντάτζιο [το]
ανταυγάζω {V}
ανταύγεια [-ας, η]
άντε [int.]
αντέγκληση [-ης, η]
αντέγκλησις [η]
Sfoglia il dizionario a partire da:
---CACHE---